bielaczy

Polish

Etymology

From bielak +‎ -y. First attested in 1904.

Pronunciation

• IPA^(key): /bjɛˈla.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡ʂɘ
• Syllabification: bie‧la‧czy

Adjective

bielaczy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational, medicine) albino, albinism

   Synonym: albinotyczny

Declension

Declension of bielaczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	bielaczy		bielacza	bielacze	bielaczy	bielacze
genitive	bielaczego		bielaczej	bielaczego	bielaczych
dative	bielaczemu		bielaczej	bielaczemu	bielaczym
accusative	bielaczego	bielaczy	bielaczą	bielacze	bielaczych	bielacze
instrumental	bielaczym		bielaczą	bielaczym	bielaczymi
locative	bielaczym		bielaczej	bielaczym	bielaczych

Related terms

(adjective):

• biały

(noun):

• biel
• bielactwo
• bielak

Further reading

• bielaczy in Polish dictionaries at PWN