biczownik

Polish

Etymology

From biczować +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /biˈt͡ʂɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: bi‧czow‧nik

Noun

biczownik m pers

1. (religion) flagellant, flagellator

   Synonym: flagelant

Declension

Declension of biczownik

	singular	plural
nominative	biczownik	biczownicy/biczowniki (deprecative)
genitive	biczownika	biczowników
dative	biczownikowi	biczownikom
accusative	biczownika	biczowników
instrumental	biczownikiem	biczownikami
locative	biczowniku	biczownikach
vocative	biczowniku	biczownicy

Derived terms

adjective

• biczowniczy

 

Related terms

adjective

• biczowy

 

nouns

• bicz
• biczownica
• biczyk
• biczysko

 

verbs

• biczować impf, ubiczować pf
• bić impf
• wybiczować pf

 

Further reading

• biczownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• biczownik in Polish dictionaries at PWN