białoramienny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From biały +‎ -o- +‎ ramię +‎ -ny. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bja.wɔ.raˈmjɛn.nɘ/
  • Rhymes: -ɛnnɘ
  • Syllabification: bia‧ło‧ra‧mien‧ny

Adjective

[edit]

białoramienny (not comparable, no derived adverb)

  1. pale-shouldered, pale-armed

Declension

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego: A - L[1] (in Polish), page 93
  2. ^ białoramienny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]