bezegelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch besegelen, beseghelen, bezeghelen. Equivalent to be- +‎ zegelen (“to seal”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzeːɣələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧ze‧ge‧len
• Rhymes: -eːɣələn

Verb

bezegelen

1. (transitive) to seal, to provide with a seal
2. (transitive) to confirm, to conclude, to finalise

Conjugation

Conjugation of bezegelen (weak, prefixed)
infinitive	bezegelen
past singular	bezegelde
past participle	bezegeld
infinitive	bezegelen
gerund	bezegelen n
	present tense	past tense
1st person singular	bezegel	bezegelde
2nd person sing. (jij)	bezegelt, bezegel2	bezegelde
2nd person sing. (u)	bezegelt	bezegelde
2nd person sing. (gij)	bezegelt	bezegelde
3rd person singular	bezegelt	bezegelde
plural	bezegelen	bezegelden
subjunctive sing.1	bezegele	bezegelde
subjunctive plur.1	bezegelen	bezegelden
imperative sing.	bezegel
imperative plur.1	bezegelt
participles	bezegelend	bezegeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bezegeling