bevreemden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevremden. Equivalent to be- +‎ vreemden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvreːmdə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧vreem‧den
• Rhymes: -eːmdən

Verb

bevreemden

1. (transitive) to surprise, to astonish

Conjugation

Conjugation of bevreemden (weak, prefixed)
infinitive	bevreemden
past singular	bevreemdde
past participle	bevreemd
infinitive	bevreemden
gerund	bevreemden n
	present tense	past tense
1st person singular	bevreemd	bevreemdde
2nd person sing. (jij)	bevreemdt, bevreemd2	bevreemdde
2nd person sing. (u)	bevreemdt	bevreemdde
2nd person sing. (gij)	bevreemdt	bevreemdde
3rd person singular	bevreemdt	bevreemdde
plural	bevreemden	bevreemdden
subjunctive sing.1	bevreemde	bevreemdde
subjunctive plur.1	bevreemden	bevreemdden
imperative sing.	bevreemd
imperative plur.1	bevreemdt
participles	bevreemdend	bevreemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevreemding