beschutten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschutten. Equivalent to be- +‎ schutten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxʏtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧schut‧ten
• Rhymes: -ʏtən

Verb

beschutten

1. (transitive) to protect, to provide cover, to shield [with tegen ‘against, from’]

   De hoge bomen en de heg ertussen beschutten het huis tegen de gure wind.

   High trees and hedge between them protected the house from the chilling wind.

Conjugation

Conjugation of beschutten (weak, prefixed)
infinitive	beschuten
past singular	beschutte
past participle	beschut
infinitive	beschuten
gerund	beschuten n
	present tense	past tense
1st person singular	beschut	beschutte
2nd person sing. (jij)	beschut	beschutte
2nd person sing. (u)	beschut	beschutte
2nd person sing. (gij)	beschut	beschutte
3rd person singular	beschut	beschutte
plural	beschuten	beschutten
subjunctive sing.1	beschute	beschutte
subjunctive plur.1	beschuten	beschutten
imperative sing.	beschut
imperative plur.1	beschut
participles	beschutend	beschut
1) Archaic.

Derived terms

• beschutting