beredeneren

Dutch

Etymology

From be- +‎ redeneren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəreːdəˈneːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧re‧de‧ne‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

beredeneren

1. (transitive) to argue, reason

Conjugation

Conjugation of beredeneren (weak, prefixed)
infinitive	beredeneren
past singular	beredeneerde
past participle	beredeneerd
infinitive	beredeneren
gerund	beredeneren n
	present tense	past tense
1st person singular	beredeneer	beredeneerde
2nd person sing. (jij)	beredeneert, beredeneer2	beredeneerde
2nd person sing. (u)	beredeneert	beredeneerde
2nd person sing. (gij)	beredeneert	beredeneerde
3rd person singular	beredeneert	beredeneerde
plural	beredeneren	beredeneerden
subjunctive sing.1	beredenere	beredeneerde
subjunctive plur.1	beredeneren	beredeneerden
imperative sing.	beredeneer
imperative plur.1	beredeneert
participles	beredenerend	beredeneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beredenering