beloeren

Dutch

Etymology

From be- +‎ loeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈluː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧loe‧ren
• Rhymes: -uːrən

Verb

beloeren

1. (transitive) to leer at, to gaze at, to lurk at

Conjugation

Conjugation of beloeren (weak, prefixed)
infinitive	beloeren
past singular	beloerde
past participle	beloerd
infinitive	beloeren
gerund	beloeren n
	present tense	past tense
1st person singular	beloer	beloerde
2nd person sing. (jij)	beloert, beloer2	beloerde
2nd person sing. (u)	beloert	beloerde
2nd person sing. (gij)	beloert	beloerde
3rd person singular	beloert	beloerde
plural	beloeren	beloerden
subjunctive sing.1	beloere	beloerde
subjunctive plur.1	beloeren	beloerden
imperative sing.	beloer
imperative plur.1	beloert
participles	beloerend	beloerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.