bekrimpen

Dutch

Etymology

From be- +‎ krimpen (“to shrink”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbəˈkrim.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧krim‧pen
• Rhymes: -ɪmpən

Verb

bekrimpen

1. (transitive) to make smaller
2. (transitive) to limit, to restrict
3. (reflexive) to moderate, to limit oneself in expenditures or needs

Conjugation

Conjugation of bekrimpen (strong class 3a, prefixed)
infinitive	bekrimpen
past singular	bekromp
past participle	bekrompen
infinitive	bekrimpen
gerund	bekrimpen n
	present tense	past tense
1st person singular	bekrimp	bekromp
2nd person sing. (jij)	bekrimpt, bekrimp2	bekromp
2nd person sing. (u)	bekrimpt	bekromp
2nd person sing. (gij)	bekrimpt	bekrompt
3rd person singular	bekrimpt	bekromp
plural	bekrimpen	bekrompen
subjunctive sing.1	bekrimpe	bekrompe
subjunctive plur.1	bekrimpen	bekrompen
imperative sing.	bekrimp
imperative plur.1	bekrimpt
participles	bekrimpend	bekrompen
1) Archaic. 2) In case of inversion.