bekrachtigen
Appearance
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch becrachtigen. Equivalent to kracht + be- -igen.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bekrachtigen
- (transitive) to ratify, to bring into force
Conjugation
[edit]Conjugation of bekrachtigen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bekrachtigen | |||
past singular | bekrachtigde | |||
past participle | bekrachtigd | |||
infinitive | bekrachtigen | |||
gerund | bekrachtigen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bekrachtig | bekrachtigde | ||
2nd person sing. (jij) | bekrachtigt, bekrachtig2 | bekrachtigde | ||
2nd person sing. (u) | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
2nd person sing. (gij) | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
3rd person singular | bekrachtigt | bekrachtigde | ||
plural | bekrachtigen | bekrachtigden | ||
subjunctive sing.1 | bekrachtige | bekrachtigde | ||
subjunctive plur.1 | bekrachtigen | bekrachtigden | ||
imperative sing. | bekrachtig | |||
imperative plur.1 | bekrachtigt | |||
participles | bekrachtigend | bekrachtigd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |