Jump to content

begeestigen

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Assimilated borrowing from German begeistern. By surface analysis, be- +‎ geest +‎ -igen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bəˈɣeːs.tə.ɣə(n)/, /bəˈɣeː.stə.ɣə(n)/
  • Hyphenation: be‧gees‧ti‧gen

Verb

[edit]

begeestigen

  1. (transitive, uncommon) Alternative form of begeesteren

Conjugation

[edit]
Conjugation of begeestigen (weak, prefixed)
infinitive begeestigen
past singular begeestigde
past participle begeestigd
infinitive begeestigen
gerund begeestigen n
present tense past tense
1st person singular begeestig begeestigde
2nd person sing. (jij) begeestigt, begeestig2 begeestigde
2nd person sing. (u) begeestigt begeestigde
2nd person sing. (gij) begeestigt begeestigde
3rd person singular begeestigt begeestigde
plural begeestigen begeestigden
subjunctive sing.1 begeestige begeestigde
subjunctive plur.1 begeestigen begeestigden
imperative sing. begeestig
imperative plur.1 begeestigt
participles begeestigend begeestigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.