From Wiktionary, the free dictionary
From bealadh + -igh.
bealaigh (present analytic bealaíonn, future analytic bealóidh, verbal noun bealú, past participle bealaithe)
- (transitive) grease
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
bealaím
|
bealaíonn tú; bealaír†
|
bealaíonn sé, sí
|
bealaímid; bealaíonn muid
|
bealaíonn sibh
|
bealaíonn siad; bealaíd†
|
a bhealaíonn; a bhealaíos / a mbealaíonn*
|
bealaítear
|
past
|
bhealaigh mé; bhealaíos
|
bhealaigh tú; bhealaís
|
bhealaigh sé, sí
|
bhealaíomar; bhealaigh muid
|
bhealaigh sibh; bhealaíobhair
|
bhealaigh siad; bhealaíodar
|
a bhealaigh / ar bhealaigh*
|
bealaíodh
|
past habitual
|
bhealaínn / mbealaínn‡‡
|
bhealaíteá / mbealaíteᇇ
|
bhealaíodh sé, sí / mbealaíodh sé, s퇇
|
bhealaímis; bhealaíodh muid / mbealaímis‡‡; mbealaíodh muid‡‡
|
bhealaíodh sibh / mbealaíodh sibh‡‡
|
bhealaídís; bhealaíodh siad / mbealaídís‡‡; mbealaíodh siad‡‡
|
a bhealaíodh / a mbealaíodh*
|
bhealaítí / mbealaít퇇
|
future
|
bealóidh mé; bealód; bealóchaidh mé†
|
bealóidh tú; bealóir†; bealóchaidh tú†
|
bealóidh sé, sí; bealóchaidh sé, sí†
|
bealóimid; bealóidh muid; bealóchaimid†; bealóchaidh muid†
|
bealóidh sibh; bealóchaidh sibh†
|
bealóidh siad; bealóid†; bealóchaidh siad†
|
a bhealóidh; a bhealós; a bhealóchaidh†; a bhealóchas† / a mbealóidh*; a mbealóchaidh*†
|
bealófar; bealóchar†
|
conditional
|
bhealóinn; bhealóchainn† / mbealóinn‡‡; mbealóchainn†‡‡
|
bhealófá; bhealóchthᆠ/ mbealófᇇ; mbealóchthᆇ‡
|
bhealódh sé, sí; bhealóchadh sé, sí† / mbealódh sé, s퇇; mbealóchadh sé, s톇‡
|
bhealóimis; bhealódh muid; bhealóchaimis†; bhealóchadh muid† / mbealóimis‡‡; mbealódh muid‡‡; mbealóchaimis†‡‡; mbealóchadh muid†‡‡
|
bhealódh sibh; bhealóchadh sibh† / mbealódh sibh‡‡; mbealóchadh sibh†‡‡
|
bhealóidís; bhealódh siad; bhealóchadh siad† / mbealóidís‡‡; mbealódh siad‡‡; mbealóchadh siad†‡‡
|
a bhealódh; a bhealóchadh† / a mbealódh*; a mbealóchadh*†
|
bhealófaí; bhealóchthaí† / mbealófa퇇; mbealóchtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go mbealaí mé; go mbealaíod†
|
go mbealaí tú; go mbealaír†
|
go mbealaí sé, sí
|
go mbealaímid; go mbealaí muid
|
go mbealaí sibh
|
go mbealaí siad; go mbealaíd†
|
—
|
go mbealaítear
|
past
|
dá mbealaínn
|
dá mbealaíteá
|
dá mbealaíodh sé, sí
|
dá mbealaímis; dá mbealaíodh muid
|
dá mbealaíodh sibh
|
dá mbealaídís; dá mbealaíodh siad
|
—
|
dá mbealaítí
|
imperative
|
bealaím
|
bealaigh
|
bealaíodh sé, sí
|
bealaímis
|
bealaígí; bealaídh†
|
bealaídís
|
—
|
bealaítear
|
verbal noun
|
bealú
|
past participle
|
bealaithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
See the etymology of the corresponding lemma form.
bealaigh m sg
- vocative/genitive singular of bealach
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.