auðmýkja

Icelandic

Etymology

From auð- (“easily-”) +‎ mýkja (“to soften”). Compare Norwegian Nynorsk audmykja, Swedish ödmjuka and Danish ydmyge (whence also Norwegian Bokmål ydmyke).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈøyð.miːca/

Verb

auðmýkja (weak verb, third-person singular past indicative auðmýkti, supine auðmýkt)

1. to humiliate [with accusative]

   Synonyms: niðurlægja, lítillækka

Conjugation

auðmýkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að auðmýkja
supine (sagnbót)		auðmýkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		auðmýkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég auðmýki	við auðmýkjum	present (nútíð)	ég auðmýki	við auðmýkjum
	þú auðmýkir	þið auðmýkið		þú auðmýkir	þið auðmýkið
	hann, hún, það auðmýkir	þeir, þær, þau auðmýkja		hann, hún, það auðmýki	þeir, þær, þau auðmýki
past (þátíð)	ég auðmýkti	við auðmýktum	past (þátíð)	ég auðmýkti	við auðmýktum
	þú auðmýktir	þið auðmýktuð		þú auðmýktir	þið auðmýktuð
	hann, hún, það auðmýkti	þeir, þær, þau auðmýktu		hann, hún, það auðmýkti	þeir, þær, þau auðmýktu
imperative (boðháttur)	auðmýk (þú)	auðmýkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	auðmýktu	auðmýkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

auðmýkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að auðmýkjast
supine (sagnbót)		auðmýkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		auðmýkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég auðmýkist	við auðmýkjumst	present (nútíð)	ég auðmýkist	við auðmýkjumst
	þú auðmýkist	þið auðmýkist		þú auðmýkist	þið auðmýkist
	hann, hún, það auðmýkist	þeir, þær, þau auðmýkjast		hann, hún, það auðmýkist	þeir, þær, þau auðmýkist
past (þátíð)	ég auðmýktist	við auðmýktumst	past (þátíð)	ég auðmýktist	við auðmýktumst
	þú auðmýktist	þið auðmýktust		þú auðmýktist	þið auðmýktust
	hann, hún, það auðmýktist	þeir, þær, þau auðmýktust		hann, hún, það auðmýktist	þeir, þær, þau auðmýktust
imperative (boðháttur)	auðmýkst (þú)	auðmýkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	auðmýkstu	auðmýkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

auðmýktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	auðmýktur	auðmýkt	auðmýkt		auðmýktir	auðmýktar	auðmýkt
accusative (þolfall)	auðmýktan	auðmýkta	auðmýkt		auðmýkta	auðmýktar	auðmýkt
dative (þágufall)	auðmýktum	auðmýktri	auðmýktu		auðmýktum	auðmýktum	auðmýktum
genitive (eignarfall)	auðmýkts	auðmýktrar	auðmýkts		auðmýktra	auðmýktra	auðmýktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	auðmýkti	auðmýkta	auðmýkta		auðmýktu	auðmýktu	auðmýktu
accusative (þolfall)	auðmýkta	auðmýktu	auðmýkta		auðmýktu	auðmýktu	auðmýktu
dative (þágufall)	auðmýkta	auðmýktu	auðmýkta		auðmýktu	auðmýktu	auðmýktu
genitive (eignarfall)	auðmýkta	auðmýktu	auðmýkta		auðmýktu	auðmýktu	auðmýktu

Derived terms

• auðmýking (“humiliation”)
• auðmýkandi (“humiliating”)

Related terms

• auðmjúkur (“humble”)
• auðmýkt (“humility”)