antinómia

See also: antinomia

Hungarian

Etymology

From Ancient Greek ἀντινομία (antinomía, “contradiction”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɒntinoːmijɒ]
• Hyphenation: an‧ti‧nó‧mia
• Rhymes: -jɒ

Noun

antinómia (plural antinómiák)

1. antinomy

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	antinómia	antinómiák
accusative	antinómiát	antinómiákat
dative	antinómiának	antinómiáknak
instrumental	antinómiával	antinómiákkal
causal-final	antinómiáért	antinómiákért
translative	antinómiává	antinómiákká
terminative	antinómiáig	antinómiákig
essive-formal	antinómiaként	antinómiákként
essive-modal	—	—
inessive	antinómiában	antinómiákban
superessive	antinómián	antinómiákon
adessive	antinómiánál	antinómiáknál
illative	antinómiába	antinómiákba
sublative	antinómiára	antinómiákra
allative	antinómiához	antinómiákhoz
elative	antinómiából	antinómiákból
delative	antinómiáról	antinómiákról
ablative	antinómiától	antinómiáktól
non-attributive possessive - singular	antinómiáé	antinómiáké
non-attributive possessive - plural	antinómiáéi	antinómiákéi

Possessive forms of antinómia
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	antinómiám	antinómiáim
2nd person sing.	antinómiád	antinómiáid
3rd person sing.	antinómiája	antinómiái
1st person plural	antinómiánk	antinómiáink
2nd person plural	antinómiátok	antinómiáitok
3rd person plural	antinómiájuk	antinómiáik

Further reading

• antinómia in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).