afwikkelen

Dutch

Etymology

From af +‎ wikkelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfʋɪkələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧wik‧ke‧len

Verb

afwikkelen

1. (transitive) to unwind
2. (transitive) to conclude, to bring to the final stages

Conjugation

Conjugation of afwikkelen (weak, separable)
infinitive	afwikkelen
past singular	wikkelde af
past participle	afgewikkeld
infinitive	afwikkelen
gerund	afwikkelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wikkel af	wikkelde af	afwikkel	afwikkelde
2nd person sing. (jij)	wikkelt af, wikkel af2	wikkelde af	afwikkelt	afwikkelde
2nd person sing. (u)	wikkelt af	wikkelde af	afwikkelt	afwikkelde
2nd person sing. (gij)	wikkelt af	wikkelde af	afwikkelt	afwikkelde
3rd person singular	wikkelt af	wikkelde af	afwikkelt	afwikkelde
plural	wikkelen af	wikkelden af	afwikkelen	afwikkelden
subjunctive sing.1	wikkele af	wikkelde af	afwikkele	afwikkelde
subjunctive plur.1	wikkelen af	wikkelden af	afwikkelen	afwikkelden
imperative sing.	wikkel af
imperative plur.1	wikkelt af
participles	afwikkelend	afgewikkeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afwikkelaar
• afwikkeling

Anagrams

• wikkelen af