afwenden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afwenden. Equivalent to af +‎ wenden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfʋɛndə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧wen‧den

Verb

afwenden

1. (transitive) to stave off, to avert, to obviate, to prevent

   Het onheil werd door haar toedoen afgewend.

   The misfortune was prevented through her efforts.

2. (reflexive) to turn away

Conjugation

Conjugation of afwenden (weak, separable)
infinitive	afwenden
past singular	wendde af
past participle	afgewend
infinitive	afwenden
gerund	afwenden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wend af	wendde af	afwend	afwendde
2nd person sing. (jij)	wendt af, wend af2	wendde af	afwendt	afwendde
2nd person sing. (u)	wendt af	wendde af	afwendt	afwendde
2nd person sing. (gij)	wendt af	wendde af	afwendt	afwendde
3rd person singular	wendt af	wendde af	afwendt	afwendde
plural	wenden af	wendden af	afwenden	afwendden
subjunctive sing.1	wende af	wendde af	afwende	afwendde
subjunctive plur.1	wenden af	wendden af	afwenden	afwendden
imperative sing.	wend af
imperative plur.1	wendt af
participles	afwendend	afgewend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afwending