afvaardigen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]afvaardigen
- (transitive) to delegate
Conjugation
[edit]| Conjugation of afvaardigen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afvaardigen | |||
| past singular | vaardigde af | |||
| past participle | afgevaardigd | |||
| infinitive | afvaardigen | |||
| gerund | afvaardigen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vaardig af | vaardigde af | afvaardig | afvaardigde |
| 2nd person sing. (jij) | vaardigt af, vaardig af2 | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
| 2nd person sing. (u) | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
| 2nd person sing. (gij) | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
| 3rd person singular | vaardigt af | vaardigde af | afvaardigt | afvaardigde |
| plural | vaardigen af | vaardigden af | afvaardigen | afvaardigden |
| subjunctive sing.1 | vaardige af | vaardigde af | afvaardige | afvaardigde |
| subjunctive plur.1 | vaardigen af | vaardigden af | afvaardigen | afvaardigden |
| imperative sing. | vaardig af | |||
| imperative plur.1 | vaardigt af | |||
| participles | afvaardigend | afgevaardigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||