afstellen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afstellen. Equivalent to af +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌstɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧stel‧len

Verb

afstellen

1. (transitive) to adjust, to tune
2. (transitive, obsolete) to fire, to dismiss, to disband, to remove from employ
3. (transitive, obsolete) to revoke, to rescind, to cancel, to overturn

Conjugation

Conjugation of afstellen (weak, separable)
infinitive	afstellen
past singular	stelde af
past participle	afgesteld
infinitive	afstellen
gerund	afstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel af	stelde af	afstel	afstelde
2nd person sing. (jij)	stelt af, stel af2	stelde af	afstelt	afstelde
2nd person sing. (u)	stelt af	stelde af	afstelt	afstelde
2nd person sing. (gij)	stelt af	stelde af	afstelt	afstelde
3rd person singular	stelt af	stelde af	afstelt	afstelde
plural	stellen af	stelden af	afstellen	afstelden
subjunctive sing.1	stelle af	stelde af	afstelle	afstelde
subjunctive plur.1	stellen af	stelden af	afstellen	afstelden
imperative sing.	stel af
imperative plur.1	stelt af
participles	afstellend	afgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afstel
• afstelling