afschroeven

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ schroeven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsxru.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧schroe‧ven

Verb

afschroeven

1. (transitive) to screw off

Conjugation

Conjugation of afschroeven (weak, separable)
infinitive	afschroeven
past singular	schroefde af
past participle	afgeschroefd
infinitive	afschroeven
gerund	afschroeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schroef af	schroefde af	afschroef	afschroefde
2nd person sing. (jij)	schroeft af, schroef af2	schroefde af	afschroeft	afschroefde
2nd person sing. (u)	schroeft af	schroefde af	afschroeft	afschroefde
2nd person sing. (gij)	schroeft af	schroefde af	afschroeft	afschroefde
3rd person singular	schroeft af	schroefde af	afschroeft	afschroefde
plural	schroeven af	schroefden af	afschroeven	afschroefden
subjunctive sing.1	schroeve af	schroefde af	afschroeve	afschroefde
subjunctive plur.1	schroeven af	schroefden af	afschroeven	afschroefden
imperative sing.	schroef af
imperative plur.1	schroeft af
participles	afschroevend	afgeschroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.