afschalen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ schaal +‎ -en or schalen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌsxaː.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧scha‧len

Verb

afschalen

1. (transitive) to scale down

Conjugation

Conjugation of afschalen (weak, separable)
infinitive	afschalen
past singular	schaalde af
past participle	afgeschaald
infinitive	afschalen
gerund	afschalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schaal af	schaalde af	afschaal	afschaalde
2nd person sing. (jij)	schaalt af, schaal af2	schaalde af	afschaalt	afschaalde
2nd person sing. (u)	schaalt af	schaalde af	afschaalt	afschaalde
2nd person sing. (gij)	schaalt af	schaalde af	afschaalt	afschaalde
3rd person singular	schaalt af	schaalde af	afschaalt	afschaalde
plural	schalen af	schaalden af	afschalen	afschaalden
subjunctive sing.1	schale af	schaalde af	afschale	afschaalde
subjunctive plur.1	schalen af	schaalden af	afschalen	afschaalden
imperative sing.	schaal af
imperative plur.1	schaalt af
participles	afschalend	afgeschaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afschaling