afsanna
Icelandic
[edit]Verb
[edit]afsanna (weak verb, third-person singular past indicative afsannaði, supine afsannað)
- to refute [with accusative]
- Synonym: hrekja
Conjugation
[edit]afsanna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að afsanna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afsannað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afsannandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég afsanna | við afsönnum | present (nútíð) |
ég afsanni | við afsönnum |
| þú afsannar | þið afsannið | þú afsannir | þið afsannið | ||
| hann, hún, það afsannar | þeir, þær, þau afsanna | hann, hún, það afsanni | þeir, þær, þau afsanni | ||
| past (þátíð) |
ég afsannaði | við afsönnuðum | past (þátíð) |
ég afsannaði | við afsönnuðum |
| þú afsannaðir | þið afsönnuðuð | þú afsannaðir | þið afsönnuðuð | ||
| hann, hún, það afsannaði | þeir, þær, þau afsönnuðu | hann, hún, það afsannaði | þeir, þær, þau afsönnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
afsanna (þú) | afsannið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afsannaðu | afsanniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að afsannast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afsannast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afsannandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég afsannast | við afsönnumst | present (nútíð) |
ég afsannist | við afsönnumst |
| þú afsannast | þið afsannist | þú afsannist | þið afsannist | ||
| hann, hún, það afsannast | þeir, þær, þau afsannast | hann, hún, það afsannist | þeir, þær, þau afsannist | ||
| past (þátíð) |
ég afsannaðist | við afsönnuðumst | past (þátíð) |
ég afsannaðist | við afsönnuðumst |
| þú afsannaðist | þið afsönnuðust | þú afsannaðist | þið afsönnuðust | ||
| hann, hún, það afsannaðist | þeir, þær, þau afsönnuðust | hann, hún, það afsannaðist | þeir, þær, þau afsönnuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
afsannast (þú) | afsannist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afsannastu | afsannisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
afsannaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)