afsaka
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]afsaka (weak verb, third-person singular past indicative afsakaði, supine afsakað)
- to excuse [intransitive or with accusative]
- 'Afsakaðu mig.
- Excuse me.
Conjugation
[edit]afsaka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að afsaka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afsakað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afsakandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég afsaka | við afsökum | present (nútíð) |
ég afsaki | við afsökum |
| þú afsakar | þið afsakið | þú afsakir | þið afsakið | ||
| hann, hún, það afsakar | þeir, þær, þau afsaka | hann, hún, það afsaki | þeir, þær, þau afsaki | ||
| past (þátíð) |
ég afsakaði | við afsökuðum | past (þátíð) |
ég afsakaði | við afsökuðum |
| þú afsakaðir | þið afsökuðuð | þú afsakaðir | þið afsökuðuð | ||
| hann, hún, það afsakaði | þeir, þær, þau afsökuðu | hann, hún, það afsakaði | þeir, þær, þau afsökuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
afsaka (þú) | afsakið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afsakaðu | afsakiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að afsakast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
afsakast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
afsakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég afsakast | við afsökumst | present (nútíð) |
ég afsakist | við afsökumst |
| þú afsakast | þið afsakist | þú afsakist | þið afsakist | ||
| hann, hún, það afsakast | þeir, þær, þau afsakast | hann, hún, það afsakist | þeir, þær, þau afsakist | ||
| past (þátíð) |
ég afsakaðist | við afsökuðumst | past (þátíð) |
ég afsakaðist | við afsökuðumst |
| þú afsakaðist | þið afsökuðust | þú afsakaðist | þið afsökuðust | ||
| hann, hún, það afsakaðist | þeir, þær, þau afsökuðust | hann, hún, það afsakaðist | þeir, þær, þau afsökuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
afsakast (þú) | afsakist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| afsakastu | afsakisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
afsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
afsakaður | afsökuð | afsakað | afsakaðir | afsakaðar | afsökuð | |
| accusative (þolfall) |
afsakaðan | afsakaða | afsakað | afsakaða | afsakaðar | afsökuð | |
| dative (þágufall) |
afsökuðum | afsakaðri | afsökuðu | afsökuðum | afsökuðum | afsökuðum | |
| genitive (eignarfall) |
afsakaðs | afsakaðrar | afsakaðs | afsakaðra | afsakaðra | afsakaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
afsakaði | afsakaða | afsakaða | afsökuðu | afsökuðu | afsökuðu | |
| accusative (þolfall) |
afsakaða | afsökuðu | afsakaða | afsökuðu | afsökuðu | afsökuðu | |
| dative (þágufall) |
afsakaða | afsökuðu | afsakaða | afsökuðu | afsökuðu | afsökuðu | |
| genitive (eignarfall) |
afsakaða | afsökuðu | afsakaða | afsökuðu | afsökuðu | afsökuðu | |