afnokken

Dutch

Etymology

Partial calque of English knock off.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

afnokken

1. (colloquial) to stop

   Synonyms: nokken, stoppen, ophouden

   Afnokken met dat gezeik. ― Stop whining.

Conjugation

Conjugation of afnokken (weak, separable)
infinitive	afnokken
past singular	nokte af
past participle	afgenokt
infinitive	afnokken
gerund	afnokken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	nok af	nokte af	afnok	afnokte
2nd person sing. (jij)	nokt af, nok af2	nokte af	afnokt	afnokte
2nd person sing. (u)	nokt af	nokte af	afnokt	afnokte
2nd person sing. (gij)	nokt af	nokte af	afnokt	afnokte
3rd person singular	nokt af	nokte af	afnokt	afnokte
plural	nokken af	nokten af	afnokken	afnokten
subjunctive sing.1	nokke af	nokte af	afnokke	afnokte
subjunctive plur.1	nokken af	nokten af	afnokken	afnokten
imperative sing.	nok af
imperative plur.1	nokt af
participles	afnokkend	afgenokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• nokken