afleunen

Dutch

Etymology

Equivalent to af (“de-, down-”) +‎ leunen (“to lean”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌløː.nə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧leu‧nen

Verb

afleunen

1. (archaic) to decline (an invite, offer or proposal), to refuse

   Synonyms: afwijzen, weigeren, verwerpen

Conjugation

Conjugation of afleunen (weak, separable)
infinitive	afleunen
past singular	leunde af
past participle	afgeleund
infinitive	afleunen
gerund	afleunen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leun af	leunde af	afleun	afleunde
2nd person sing. (jij)	leunt af, leun af2	leunde af	afleunt	afleunde
2nd person sing. (u)	leunt af	leunde af	afleunt	afleunde
2nd person sing. (gij)	leunt af	leunde af	afleunt	afleunde
3rd person singular	leunt af	leunde af	afleunt	afleunde
plural	leunen af	leunden af	afleunen	afleunden
subjunctive sing.1	leune af	leunde af	afleune	afleunde
subjunctive plur.1	leunen af	leunden af	afleunen	afleunden
imperative sing.	leun af
imperative plur.1	leunt af
participles	afleunend	afgeleund
1) Archaic. 2) In case of inversion.