afleren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]afleren
- (transitive) to unlearn
- (transitive) to correct (often a bad habit)
Conjugation
[edit]| Conjugation of afleren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afleren | |||
| past singular | leerde af | |||
| past participle | afgeleerd | |||
| infinitive | afleren | |||
| gerund | afleren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | leer af | leerde af | afleer | afleerde |
| 2nd person sing. (jij) | leert af, leer af2 | leerde af | afleert | afleerde |
| 2nd person sing. (u) | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
| 2nd person sing. (gij) | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
| 3rd person singular | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
| plural | leren af | leerden af | afleren | afleerden |
| subjunctive sing.1 | lere af | leerde af | aflere | afleerde |
| subjunctive plur.1 | leren af | leerden af | afleren | afleerden |
| imperative sing. | leer af | |||
| imperative plur.1 | leert af | |||
| participles | aflerend | afgeleerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||