afknauwen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]afknauwen
- (transitive) to gnaw off
Conjugation
[edit]| Conjugation of afknauwen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afknauwen | |||
| past singular | knauwde af | |||
| past participle | afgeknauwd | |||
| infinitive | afknauwen | |||
| gerund | afknauwen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | knauw af | knauwde af | afknauw | afknauwde |
| 2nd person sing. (jij) | knauwt af, knauw af2 | knauwde af | afknauwt | afknauwde |
| 2nd person sing. (u) | knauwt af | knauwde af | afknauwt | afknauwde |
| 2nd person sing. (gij) | knauwt af | knauwde af | afknauwt | afknauwde |
| 3rd person singular | knauwt af | knauwde af | afknauwt | afknauwde |
| plural | knauwen af | knauwden af | afknauwen | afknauwden |
| subjunctive sing.1 | knauwe af | knauwde af | afknauwe | afknauwde |
| subjunctive plur.1 | knauwen af | knauwden af | afknauwen | afknauwden |
| imperative sing. | knauw af | |||
| imperative plur.1 | knauwt af | |||
| participles | afknauwend | afgeknauwd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||