afkijken

Dutch

Etymology

From af +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfkɛi̯kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧kij‧ken

Verb

afkijken

1. (intransitive) to crib, to plagiarize, to cheat by copying another's work
2. (intransitive) to learn by watching

Conjugation

Conjugation of afkijken (strong class 1, separable)
infinitive	afkijken
past singular	keek af
past participle	afgekeken
infinitive	afkijken
gerund	afkijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk af	keek af	afkijk	afkeek
2nd person sing. (jij)	kijkt af, kijk af2	keek af	afkijkt	afkeek
2nd person sing. (u)	kijkt af	keek af	afkijkt	afkeek
2nd person sing. (gij)	kijkt af	keekt af	afkijkt	afkeekt
3rd person singular	kijkt af	keek af	afkijkt	afkeek
plural	kijken af	keken af	afkijken	afkeken
subjunctive sing.1	kijke af	keke af	afkijke	afkeke
subjunctive plur.1	kijken af	keken af	afkijken	afkeken
imperative sing.	kijk af
imperative plur.1	kijkt af
participles	afkijkend	afgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afkijker