afborstelen

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ borstelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌbɔrstələ(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧bor‧ste‧len

Verb

afborstelen

1. (transitive) to brush off, to brush (to remove or clean by means of a brush)

Conjugation

Conjugation of afborstelen (weak, separable)
infinitive	afborstelen
past singular	borstelde af
past participle	afgeborsteld
infinitive	afborstelen
gerund	afborstelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	borstel af	borstelde af	afborstel	afborstelde
2nd person sing. (jij)	borstelt af, borstel af2	borstelde af	afborstelt	afborstelde
2nd person sing. (u)	borstelt af	borstelde af	afborstelt	afborstelde
2nd person sing. (gij)	borstelt af	borstelde af	afborstelt	afborstelde
3rd person singular	borstelt af	borstelde af	afborstelt	afborstelde
plural	borstelen af	borstelden af	afborstelen	afborstelden
subjunctive sing.1	borstele af	borstelde af	afborstele	afborstelde
subjunctive plur.1	borstelen af	borstelden af	afborstelen	afborstelden
imperative sing.	borstel af
imperative plur.1	borstelt af
participles	afborstelend	afgeborsteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afborsteling