afblijven

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ blijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌblɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧blij‧ven

Verb

afblijven

1. (intransitive) to keep one's hands off [with van]

Conjugation

Conjugation of afblijven (strong class 1, separable)
infinitive	afblijven
past singular	bleef af
past participle	afgebleven
infinitive	afblijven
gerund	afblijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	blijf af	bleef af	afblijf	afbleef
2nd person sing. (jij)	blijft af, blijf af2	bleef af	afblijft	afbleef
2nd person sing. (u)	blijft af	bleef af	afblijft	afbleef
2nd person sing. (gij)	blijft af	bleeft af	afblijft	afbleeft
3rd person singular	blijft af	bleef af	afblijft	afbleef
plural	blijven af	bleven af	afblijven	afbleven
subjunctive sing.1	blijve af	bleve af	afblijve	afbleve
subjunctive plur.1	blijven af	bleven af	afblijven	afbleven
imperative sing.	blijf af
imperative plur.1	blijft af
participles	afblijvend	afgebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Interjection

afblijven

1. hands off!, leave be! (telling someone not to touch something)