aanzeilen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aensegelen. Equivalent to aan +‎ zeilen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌzɛi̯.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧zei‧len

Verb

aanzeilen

1. (intransitive) to sail near, to arrive, approach or collide by sailing
2. (transitive) to collide against (something) while sailing

Conjugation

Conjugation of aanzeilen (weak, separable)
infinitive	aanzeilen
past singular	zeilde aan
past participle	aangezeild
infinitive	aanzeilen
gerund	aanzeilen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeil aan	zeilde aan	aanzeil	aanzeilde
2nd person sing. (jij)	zeilt aan, zeil aan2	zeilde aan	aanzeilt	aanzeilde
2nd person sing. (u)	zeilt aan	zeilde aan	aanzeilt	aanzeilde
2nd person sing. (gij)	zeilt aan	zeilde aan	aanzeilt	aanzeilde
3rd person singular	zeilt aan	zeilde aan	aanzeilt	aanzeilde
plural	zeilen aan	zeilden aan	aanzeilen	aanzeilden
subjunctive sing.1	zeile aan	zeilde aan	aanzeile	aanzeilde
subjunctive plur.1	zeilen aan	zeilden aan	aanzeilen	aanzeilden
imperative sing.	zeil aan
imperative plur.1	zeilt aan
participles	aanzeilend	aangezeild
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanzeiling