aanwinnen

Dutch

Etymology

From aan +‎ winnen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnʋɪnə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧win‧nen

Verb

aanwinnen

1. (transitive) to acquire
2. (transitive) to reclaim land (from sea)

Conjugation

Conjugation of aanwinnen (strong class 3a, separable)
infinitive	aanwinnen
past singular	won aan
past participle	aangewonnen
infinitive	aanwinnen
gerund	aanwinnen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	win aan	won aan	aanwin	aanwon
2nd person sing. (jij)	wint aan, win aan2	won aan	aanwint	aanwon
2nd person sing. (u)	wint aan	won aan	aanwint	aanwon
2nd person sing. (gij)	wint aan	wont aan	aanwint	aanwont
3rd person singular	wint aan	won aan	aanwint	aanwon
plural	winnen aan	wonnen aan	aanwinnen	aanwonnen
subjunctive sing.1	winne aan	wonne aan	aanwinne	aanwonne
subjunctive plur.1	winnen aan	wonnen aan	aanwinnen	aanwonnen
imperative sing.	win aan
imperative plur.1	wint aan
participles	aanwinnend	aangewonnen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanwinst

Anagrams

• winnen aan