aanweven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenweven. Equivalent to aan +‎ weven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌʋeː.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧we‧ven

Verb

aanweven

1. (transitive) to extend by weaving
2. (transitive) to connect by weaving

Conjugation

Conjugation of aanweven (weak with strong past participle, separable)
infinitive	aanweven
past singular	weefde aan
past participle	aangeweven
infinitive	aanweven
gerund	aanweven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	weef aan	weefde aan	aanweef	aanweefde
2nd person sing. (jij)	weeft aan, weef aan2	weefde aan	aanweeft	aanweefde
2nd person sing. (u)	weeft aan	weefde aan	aanweeft	aanweefde
2nd person sing. (gij)	weeft aan	weefde aan	aanweeft	aanweefde
3rd person singular	weeft aan	weefde aan	aanweeft	aanweefde
plural	weven aan	weefden aan	aanweven	aanweefden
subjunctive sing.1	weve aan	weefde aan	aanweve	aanweefde
subjunctive plur.1	weven aan	weefden aan	aanweven	aanweefden
imperative sing.	weef aan
imperative plur.1	weeft aan
participles	aanwevend	aangeweven
1) Archaic. 2) In case of inversion.