aanvullen

Dutch

Etymology

From aan +‎ vullen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌvʏlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧vul‧len

Verb

aanvullen

1. (transitive) to supplement
2. (transitive) to complement, to complete

Conjugation

Conjugation of aanvullen (weak, separable)
infinitive	aanvullen
past singular	vulde aan
past participle	aangevuld
infinitive	aanvullen
gerund	aanvullen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vul aan	vulde aan	aanvul	aanvulde
2nd person sing. (jij)	vult aan, vul aan2	vulde aan	aanvult	aanvulde
2nd person sing. (u)	vult aan	vulde aan	aanvult	aanvulde
2nd person sing. (gij)	vult aan	vulde aan	aanvult	aanvulde
3rd person singular	vult aan	vulde aan	aanvult	aanvulde
plural	vullen aan	vulden aan	aanvullen	aanvulden
subjunctive sing.1	vulle aan	vulde aan	aanvulle	aanvulde
subjunctive plur.1	vullen aan	vulden aan	aanvullen	aanvulden
imperative sing.	vul aan
imperative plur.1	vult aan
participles	aanvullend	aangevuld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanvulling

Anagrams

• vullen aan