aanvreten

Dutch

Etymology

From aan (“on”) +‎ vreten (“to eat”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnvreːtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧vre‧ten

Verb

aanvreten

1. (transitive) to eat at, to damage by eating
2. (transitive) to corrode

Conjugation

Conjugation of aanvreten (strong class 5, separable)
infinitive	aanvreten
past singular	vrat aan
past participle	aangevreten
infinitive	aanvreten
gerund	aanvreten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vreet aan	vrat aan	aanvreet	aanvrat
2nd person sing. (jij)	vreet aan	vrat aan	aanvreet	aanvrat
2nd person sing. (u)	vreet aan	vrat aan	aanvreet	aanvrat
2nd person sing. (gij)	vreet aan	vrat aan	aanvreet	aanvrat
3rd person singular	vreet aan	vrat aan	aanvreet	aanvrat
plural	vreten aan	vraten aan	aanvreten	aanvraten
subjunctive sing.1	vrete aan	vrate aan	aanvrete	aanvrate
subjunctive plur.1	vreten aan	vraten aan	aanvreten	aanvraten
imperative sing.	vreet aan
imperative plur.1	vreet aan
participles	aanvretend	aangevreten
1) Archaic.

Derived terms

• aanvreting