aantillen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ tillen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌtɪ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧til‧len

Verb

aantillen

1. (rare, transitive) to lift and bring closer

Conjugation

Conjugation of aantillen (weak, separable)
infinitive	aantillen
past singular	tilde aan
past participle	aangetild
infinitive	aantillen
gerund	aantillen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	til aan	tilde aan	aantil	aantilde
2nd person sing. (jij)	tilt aan, til aan2	tilde aan	aantilt	aantilde
2nd person sing. (u)	tilt aan	tilde aan	aantilt	aantilde
2nd person sing. (gij)	tilt aan	tilde aan	aantilt	aantilde
3rd person singular	tilt aan	tilde aan	aantilt	aantilde
plural	tillen aan	tilden aan	aantillen	aantilden
subjunctive sing.1	tille aan	tilde aan	aantille	aantilde
subjunctive plur.1	tillen aan	tilden aan	aantillen	aantilden
imperative sing.	til aan
imperative plur.1	tilt aan
participles	aantillend	aangetild
1) Archaic. 2) In case of inversion.