aansturen

Dutch

Etymology

From aan +‎ sturen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsty.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧stu‧ren

Verb

aansturen

1. (transitive) to drive (to cause to operate); to control

   De spieren worden aangestuurd door de hersenen.

   The muscles are controlled by the brain.

2. (transitive, intransitive) to drive (to), impel, incite

   De tegenpartij stuurt steeds aan op conflict.

   The opposition keep inciting conflicts.

Conjugation

Conjugation of aansturen (weak, separable)
infinitive	aansturen
past singular	stuurde aan
past participle	aangestuurd
infinitive	aansturen
gerund	aansturen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stuur aan	stuurde aan	aanstuur	aanstuurde
2nd person sing. (jij)	stuurt aan, stuur aan2	stuurde aan	aanstuurt	aanstuurde
2nd person sing. (u)	stuurt aan	stuurde aan	aanstuurt	aanstuurde
2nd person sing. (gij)	stuurt aan	stuurde aan	aanstuurt	aanstuurde
3rd person singular	stuurt aan	stuurde aan	aanstuurt	aanstuurde
plural	sturen aan	stuurden aan	aansturen	aanstuurden
subjunctive sing.1	sture aan	stuurde aan	aansture	aanstuurde
subjunctive plur.1	sturen aan	stuurden aan	aansturen	aanstuurden
imperative sing.	stuur aan
imperative plur.1	stuurt aan
participles	aansturend	aangestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aansturing