aanstrepen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ streep +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstreː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧stre‧pen

Verb

aanstrepen

1. (transitive) to mark with a line

Conjugation

Conjugation of aanstrepen (weak, separable)
infinitive	aanstrepen
past singular	streepte aan
past participle	aangestreept
infinitive	aanstrepen
gerund	aanstrepen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	streep aan	streepte aan	aanstreep	aanstreepte
2nd person sing. (jij)	streept aan, streep aan2	streepte aan	aanstreept	aanstreepte
2nd person sing. (u)	streept aan	streepte aan	aanstreept	aanstreepte
2nd person sing. (gij)	streept aan	streepte aan	aanstreept	aanstreepte
3rd person singular	streept aan	streepte aan	aanstreept	aanstreepte
plural	strepen aan	streepten aan	aanstrepen	aanstreepten
subjunctive sing.1	strepe aan	streepte aan	aanstrepe	aanstreepte
subjunctive plur.1	strepen aan	streepten aan	aanstrepen	aanstreepten
imperative sing.	streep aan
imperative plur.1	streept aan
participles	aanstrepend	aangestreept
1) Archaic. 2) In case of inversion.