aanstaren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenstaren. Equivalent to aan +‎ staren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌstaːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧sta‧ren

Verb

aanstaren

1. (transitive) to stare at, to stare in the eyes/face

Conjugation

Conjugation of aanstaren (weak, separable)
infinitive	aanstaren
past singular	staarde aan
past participle	aangestaard
infinitive	aanstaren
gerund	aanstaren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	staar aan	staarde aan	aanstaar	aanstaarde
2nd person sing. (jij)	staart aan, staar aan2	staarde aan	aanstaart	aanstaarde
2nd person sing. (u)	staart aan	staarde aan	aanstaart	aanstaarde
2nd person sing. (gij)	staart aan	staarde aan	aanstaart	aanstaarde
3rd person singular	staart aan	staarde aan	aanstaart	aanstaarde
plural	staren aan	staarden aan	aanstaren	aanstaarden
subjunctive sing.1	stare aan	staarde aan	aanstare	aanstaarde
subjunctive plur.1	staren aan	staarden aan	aanstaren	aanstaarden
imperative sing.	staar aan
imperative plur.1	staart aan
participles	aanstarend	aangestaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• staren aan