aanspreken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aensprēken. Equivalent to aan +‎ spreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌspreːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧spre‧ken

Verb

aanspreken

1. (transitive) to address
2. (transitive) to accost
3. (transitive) to appeal to, to be appealing to

Conjugation

Conjugation of aanspreken (strong class 4, separable)
infinitive	aanspreken
past singular	sprak aan
past participle	aangesproken
infinitive	aanspreken
gerund	aanspreken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spreek aan	sprak aan	aanspreek	aansprak
2nd person sing. (jij)	spreekt aan, spreek aan2	sprak aan	aanspreekt	aansprak
2nd person sing. (u)	spreekt aan	sprak aan	aanspreekt	aansprak
2nd person sing. (gij)	spreekt aan	sprak aan	aanspreekt	aansprak
3rd person singular	spreekt aan	sprak aan	aanspreekt	aansprak
plural	spreken aan	spraken aan	aanspreken	aanspraken
subjunctive sing.1	spreke aan	sprake aan	aanspreke	aansprake
subjunctive plur.1	spreken aan	spraken aan	aanspreken	aanspraken
imperative sing.	spreek aan
imperative plur.1	spreekt aan
participles	aansprekend	aangesproken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanspraak
• aansprekelijk

Anagrams

• spreken aan