aanspelden

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ spelden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌspɛl.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧spel‧den

Verb

aanspelden

1. (transitive) to pin to, to affix by pinning

Conjugation

Conjugation of aanspelden (weak, separable)
infinitive	aanspelden
past singular	speldde aan
past participle	aangespeld
infinitive	aanspelden
gerund	aanspelden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	speld aan	speldde aan	aanspeld	aanspeldde
2nd person sing. (jij)	speldt aan, speld aan2	speldde aan	aanspeldt	aanspeldde
2nd person sing. (u)	speldt aan	speldde aan	aanspeldt	aanspeldde
2nd person sing. (gij)	speldt aan	speldde aan	aanspeldt	aanspeldde
3rd person singular	speldt aan	speldde aan	aanspeldt	aanspeldde
plural	spelden aan	speldden aan	aanspelden	aanspeldden
subjunctive sing.1	spelde aan	speldde aan	aanspelde	aanspeldde
subjunctive plur.1	spelden aan	speldden aan	aanspelden	aanspeldden
imperative sing.	speld aan
imperative plur.1	speldt aan
participles	aanspeldend	aangespeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.