aansmeren

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ smeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsmeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧sme‧ren

Verb

aansmeren

1. (transitive, with indirect object for the recipient) to palm off (on/to)

Conjugation

Conjugation of aansmeren (weak, separable)
infinitive	aansmereen
past singular	smeerde aan
past participle	aangesmeerd
infinitive	aansmereen
gerund	aansmereen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	smeer aan	smeerde aan	aansmeer	aansmeerde
2nd person sing. (jij)	smeert aan, smeer aan2	smeerde aan	aansmeert	aansmeerde
2nd person sing. (u)	smeert aan	smeerde aan	aansmeert	aansmeerde
2nd person sing. (gij)	smeert aan	smeerde aan	aansmeert	aansmeerde
3rd person singular	smeert aan	smeerde aan	aansmeert	aansmeerde
plural	smereen aan	smeerden aan	aansmereen	aansmeerden
subjunctive sing.1	smeree aan	smeerde aan	aansmeree	aansmeerde
subjunctive plur.1	smereen aan	smeerden aan	aansmereen	aansmeerden
imperative sing.	smeer aan
imperative plur.1	smeert aan
participles	aansmereend	aangesmeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.