aansluiten

Dutch

Etymology

From aan +‎ sluiten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnslœy̯tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧slui‧ten

Verb

aansluiten

1. (transitive) to connect
2. (transitive) to install
3. (intransitive) to fit, to join up, to connect, to interface
4. (reflexive or intransitive) to join (a group)
5. (intransitive, transitive) to fit or join seamlessly

Conjugation

Conjugation of aansluiten (strong class 2b, separable)
infinitive	aansluiten
past singular	sloot aan
past participle	aangesloten
infinitive	aansluiten
gerund	aansluiten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sluit aan	sloot aan	aansluit	aansloot
2nd person sing. (jij)	sluit aan	sloot aan	aansluit	aansloot
2nd person sing. (u)	sluit aan	sloot aan	aansluit	aansloot
2nd person sing. (gij)	sluit aan	sloot aan	aansluit	aansloot
3rd person singular	sluit aan	sloot aan	aansluit	aansloot
plural	sluiten aan	sloten aan	aansluiten	aansloten
subjunctive sing.1	sluite aan	slote aan	aansluite	aanslote
subjunctive plur.1	sluiten aan	sloten aan	aansluiten	aansloten
imperative sing.	sluit aan
imperative plur.1	sluit aan
participles	aansluitend	aangesloten
1) Archaic.

Derived terms

• aansluitend
• aansluiter
• aansluiting

Descendants

• Afrikaans: aansluit

Anagrams

• sluiten aan