aanschudden

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ schudden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsxʏ.də(n)/
• Hyphenation: aan‧schud‧den

Verb

aanschudden

1. (transitive, rare) to shake (gently) in order to provoke a reaction (e.g. to wake someone)
2. (transitive, rare) to shake to make it or its contents fit better or more compact

Conjugation

Conjugation of aanschudden (weak, separable)
infinitive	aanschudden
past singular	schudde aan
past participle	aangeschud
infinitive	aanschudden
gerund	aanschudden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schud aan	schudde aan	aanschud	aanschudde
2nd person sing. (jij)	schudt aan, schud aan2	schudde aan	aanschudt	aanschudde
2nd person sing. (u)	schudt aan	schudde aan	aanschudt	aanschudde
2nd person sing. (gij)	schudt aan	schudde aan	aanschudt	aanschudde
3rd person singular	schudt aan	schudde aan	aanschudt	aanschudde
plural	schudden aan	schudden aan	aanschudden	aanschudden
subjunctive sing.1	schudde aan	schudde aan	aanschudde	aanschudde
subjunctive plur.1	schudden aan	schudden aan	aanschudden	aanschudden
imperative sing.	schud aan
imperative plur.1	schudt aan
participles	aanschuddend	aangeschud
1) Archaic. 2) In case of inversion.