aanschrappen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ schrappen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsxrɑ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧schrap‧pen

Verb

aanschrappen

1. (transitive) to mark with a short horizontal line (e.g. a hyphen or dash)

Conjugation

Conjugation of aanschrappen (weak, separable)
infinitive	aanschrappen
past singular	schrapte aan
past participle	aangeschrapt
infinitive	aanschrappen
gerund	aanschrappen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schrap aan	schrapte aan	aanschrap	aanschrapte
2nd person sing. (jij)	schrapt aan, schrap aan2	schrapte aan	aanschrapt	aanschrapte
2nd person sing. (u)	schrapt aan	schrapte aan	aanschrapt	aanschrapte
2nd person sing. (gij)	schrapt aan	schrapte aan	aanschrapt	aanschrapte
3rd person singular	schrapt aan	schrapte aan	aanschrapt	aanschrapte
plural	schrappen aan	schrapten aan	aanschrappen	aanschrapten
subjunctive sing.1	schrappe aan	schrapte aan	aanschrappe	aanschrapte
subjunctive plur.1	schrappen aan	schrapten aan	aanschrappen	aanschrapten
imperative sing.	schrap aan
imperative plur.1	schrapt aan
participles	aanschrappend	aangeschrapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.