aanscherpen

Dutch

Etymology

From aan +‎ scherpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsxɛrpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧scher‧pen

Verb

aanscherpen

1. (transitive) to sharpen
2. (transitive, figurative) to make more effective

Conjugation

Conjugation of aanscherpen (weak, separable)
infinitive	aanscherpen
past singular	scherpte aan
past participle	aangescherpt
infinitive	aanscherpen
gerund	aanscherpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scherp aan	scherpte aan	aanscherp	aanscherpte
2nd person sing. (jij)	scherpt aan, scherp aan2	scherpte aan	aanscherpt	aanscherpte
2nd person sing. (u)	scherpt aan	scherpte aan	aanscherpt	aanscherpte
2nd person sing. (gij)	scherpt aan	scherpte aan	aanscherpt	aanscherpte
3rd person singular	scherpt aan	scherpte aan	aanscherpt	aanscherpte
plural	scherpen aan	scherpten aan	aanscherpen	aanscherpten
subjunctive sing.1	scherpe aan	scherpte aan	aanscherpe	aanscherpte
subjunctive plur.1	scherpen aan	scherpten aan	aanscherpen	aanscherpten
imperative sing.	scherp aan
imperative plur.1	scherpt aan
participles	aanscherpend	aangescherpt
1) Archaic. 2) In case of inversion.