aanreiken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenreiken. Equivalent to aan +‎ reiken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌrɛi̯kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧rei‧ken

Verb

aanreiken

1. (transitive) to pass, to hand over

Conjugation

Conjugation of aanreiken (weak, separable)
infinitive	aanreiken
past singular	reikte aan
past participle	aangereikt
infinitive	aanreiken
gerund	aanreiken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	reik aan	reikte aan	aanreik	aanreikte
2nd person sing. (jij)	reikt aan, reik aan2	reikte aan	aanreikt	aanreikte
2nd person sing. (u)	reikt aan	reikte aan	aanreikt	aanreikte
2nd person sing. (gij)	reikt aan	reikte aan	aanreikt	aanreikte
3rd person singular	reikt aan	reikte aan	aanreikt	aanreikte
plural	reiken aan	reikten aan	aanreiken	aanreikten
subjunctive sing.1	reike aan	reikte aan	aanreike	aanreikte
subjunctive plur.1	reiken aan	reikten aan	aanreiken	aanreikten
imperative sing.	reik aan
imperative plur.1	reikt aan
participles	aanreikend	aangereikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanreiking

Anagrams

• reiken aan