aanlassen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ lassen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌlɑ.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧las‧sen

Verb

aanlassen

1. (transitive) to weld on, to attach by welding
2. (transitive, obsolete) to attach, to append

Conjugation

Conjugation of aanlassen (weak, separable)
infinitive	aanlassen
past singular	laste aan
past participle	aangelast
infinitive	aanlassen
gerund	aanlassen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	las aan	laste aan	aanlas	aanlaste
2nd person sing. (jij)	last aan, las aan2	laste aan	aanlast	aanlaste
2nd person sing. (u)	last aan	laste aan	aanlast	aanlaste
2nd person sing. (gij)	last aan	laste aan	aanlast	aanlaste
3rd person singular	last aan	laste aan	aanlast	aanlaste
plural	lassen aan	lasten aan	aanlassen	aanlasten
subjunctive sing.1	lasse aan	laste aan	aanlasse	aanlaste
subjunctive plur.1	lassen aan	lasten aan	aanlassen	aanlasten
imperative sing.	las aan
imperative plur.1	last aan
participles	aanlassend	aangelast
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanlassing