aanlappen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ lappen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌlɑ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧lap‧pen

Verb

aanlappen

1. (colloquial, transitive) to conjoin, to put together
2. (transitive, dated) to sew together, to patch together (with thread and patches)

Conjugation

Conjugation of aanlappen (weak, separable)
infinitive	aanlappen
past singular	lapte aan
past participle	aangelapt
infinitive	aanlappen
gerund	aanlappen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lap aan	lapte aan	aanlap	aanlapte
2nd person sing. (jij)	lapt aan, lap aan2	lapte aan	aanlapt	aanlapte
2nd person sing. (u)	lapt aan	lapte aan	aanlapt	aanlapte
2nd person sing. (gij)	lapt aan	lapte aan	aanlapt	aanlapte
3rd person singular	lapt aan	lapte aan	aanlapt	aanlapte
plural	lappen aan	lapten aan	aanlappen	aanlapten
subjunctive sing.1	lappe aan	lapte aan	aanlappe	aanlapte
subjunctive plur.1	lappen aan	lapten aan	aanlappen	aanlapten
imperative sing.	lap aan
imperative plur.1	lapt aan
participles	aanlappend	aangelapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.