aanhuilen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ huilen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɦœy̯.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧hui‧len

Verb

aanhuilen

1. (intransitive) to approach while crying or weeping (chiefly of people or the wind)
2. (transitive or intransitive with indirect object, archaic) to address while crying or weeping

Conjugation

Conjugation of aanhuilen (weak, separable)
infinitive	aanhuilen
past singular	huilde aan
past participle	aangehuild
infinitive	aanhuilen
gerund	aanhuilen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	huil aan	huilde aan	aanhuil	aanhuilde
2nd person sing. (jij)	huilt aan, huil aan2	huilde aan	aanhuilt	aanhuilde
2nd person sing. (u)	huilt aan	huilde aan	aanhuilt	aanhuilde
2nd person sing. (gij)	huilt aan	huilde aan	aanhuilt	aanhuilde
3rd person singular	huilt aan	huilde aan	aanhuilt	aanhuilde
plural	huilen aan	huilden aan	aanhuilen	aanhuilden
subjunctive sing.1	huile aan	huilde aan	aanhuile	aanhuilde
subjunctive plur.1	huilen aan	huilden aan	aanhuilen	aanhuilden
imperative sing.	huil aan
imperative plur.1	huilt aan
participles	aanhuilend	aangehuild
1) Archaic. 2) In case of inversion.