aanhaken

Dutch

Etymology

From aan +‎ haken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌɦaː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧ha‧ken

Verb

aanhaken

1. (transitive) to hook (attach a hook to)
2. (transitive) to hook (catch with a hook)
3. (intransitive) to join, tag along

Conjugation

Conjugation of aanhaken (weak, separable)
infinitive	aanhaken
past singular	haakte aan
past participle	aangehaakt
infinitive	aanhaken
gerund	aanhaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haak aan	haakte aan	aanhaak	aanhaakte
2nd person sing. (jij)	haakt aan, haak aan2	haakte aan	aanhaakt	aanhaakte
2nd person sing. (u)	haakt aan	haakte aan	aanhaakt	aanhaakte
2nd person sing. (gij)	haakt aan	haakte aan	aanhaakt	aanhaakte
3rd person singular	haakt aan	haakte aan	aanhaakt	aanhaakte
plural	haken aan	haakten aan	aanhaken	aanhaakten
subjunctive sing.1	hake aan	haakte aan	aanhake	aanhaakte
subjunctive plur.1	haken aan	haakten aan	aanhaken	aanhaakten
imperative sing.	haak aan
imperative plur.1	haakt aan
participles	aanhakend	aangehaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.